Engel

We kamperen, voor het eerst..we staan in front yard van een conveniance shop, net als vorig jaar, handig voor je boodschappen..midway services heten ze..voor ons morgen nog 90 km naar tok..niet too hilly zeggen ze gerustellend. Vandaag hadden we een ideale fietsdag, zonnig,geen wind, uitgestrekte uitzichten met besneeuwde bergtoppen in de verte, wel hilly..ik moest hard werken..maar ineens steekt er een storm op, koude wind, dreigende zwarte wolken, gerommel van donder..we rijden op een weg door niets dan natuur..in verte zien we parkeerplek voor auto’s, een outlet. Misschien kunnen we daar schuilen voor het ernstig dreigende geweld..soms is er een plee . We racen erheen.. er staat een grote kampeerbus en een personenauto..als we aankomen rijdt de bus weg, twee enthousiast zwaaiende oudjes in de cabine.. we staan op de parkeerhaven..niets om te schuilen,druppels vallen...dan gaat de deur van personenauto verderop open en loopt een jonge vrouw naar ons toe..of we voor het dreigende noodweer niet in haar auto wllen schuilen.. graag.. ze helpt ons tassen in de auto te stouwen..in de auto maken wij het ons gemakkelijk...ze blijkt een Duitse, ze heeft ontslag genomen van haar werk en reist nu alleendoor Canada en Alaska..
Ze werkt in de ICT branche..inderdaad een beetje nerdy, maar ze doet vooral communications..want daar is die sector slecht in..misschien omdat ze , op haar vraag naar ons beroep, begrepen had dat wij psychologen zijn..komt er een stortvloed aan verhalen..over haar problematische zus , haar te dichtbije ouders. Gelukkig dat haar telefoon slecht bereik heeft...suggereer ik, en beaamt ze lachend.. we knabbelen op haar toast, angeline krijgt warme thee en wat vitamine C...we schatten haar rond de dertig...deze blonde engel uit beieren. Als het weer droog wordt stappen we weer op de fiets.. de zon begint alweer te schijnen...